Küçük Bir Dilek

Tina ve Chester yavaş adımlar ile ilerliyordu. Aslını isterseniz Tina gerçekten de yorulmuştu. İlk başta oturup birşeyler yemişlerdi ve Tina sabahki omlet ile yaptığı kahvaltıdan sonra gün içerisinde ilk defa birşey yiyordu. Gerçekten de acıkmıştı ki Chester'ı kendisine doğru bakarken yakaladığında çok utanmıştı. Herhalde yemek yemesi cidden kötüydü. Yüzünü yere çevirmişti de acıktığını söylemişti. Cherles ise sadece gülmek ile yetinip bunu fark ettiğini söylemişti ki Tina daha da kızarmıştı. Fakat genç büyücü onun kanlbini yumuşatmayı iyi biliyordu ki bu durumu kolaylıkla toparlamıştı.

Yemeklerini bitirip de Güneş(Tina'nın baykuşu) için yem almak için dükkanları dolaşmaya başladılar ama pek de kolay olmadı bir hayvan dükkanı bulmak. Evet burada muggle'lar için birçok dükkan vardı fakat hangisine girip de baykuş yemi sorsalar aldıkları tepkiler pek de hoş karşılanmayacak cinsten oldu. Tina artık pes etti ve arama işini bıraktılar. Büyük bir meydanda, meydana yakışır derecede gösterişli ve büyük olan, süslü havuza geldiler ve Tina genç büyücüye sormadan gidip oturdu. Sonramasının nedeni de onun da kendisi kadar yorgun olduğunu düşünmüş olmasıydı. Ellerini taş tavuzun kenarına dayadı ve yüzünü gün ışığına çevirdi. Gözlerine çarpan ışık nedeni ile gözlerini yummuştu.

- Yorulduk ama güzel vakit geçirdim doğrusu.

Güzel bir yemekten sonra Tina'yla dükkan gezdik. Ne diyebilirdim ki, onun yanında olmak bile bana yetiyordu. Her adımı, sözü, gülüşü beni mutlu ediyordu. Yürürken hareketleri herşeyi beni büyülüyordu. Sanki birbirimizi uzun zamandır tanıyor gibiydik. Ona o kadar çok bağlanmıştım ki, nereye isterse gelebilirdim. Birden çeşmenin yanına gidip oturması beni şaşırtmıştı. Bu tavırları hoşuma gidiyordu. Rahat olması iyiydi. Gülümsedim ve aşk çeşmesine para atan insanlara bakarak yanına gittim. Güzel bir gün bundan iyi devam edemezdi. Sessizce yanına oturdum ve o güzel yüzüne bakarak seyre daldım. Birden sesiyle irkildim. "Evet, bende aynı fikirdeyim. Ayrıca ben pek yorulmamıştım. Senin enerjin benimkini kullanmama izin vermedi." Gülümseyerek ona bakıyordum. Yüzünün kızardığını görünce küçük bir kahkaha attım. O kızarıklık bana mutluluk veriyordu. Sonsuza kadar burada kalabilirdim. Burada ve hep onun yanında.

Tina kızarmıştı ama bu sefer kendinden emin bir şekilde gülümsedi. Kimseyi kandıramazdı. Karşısındaki büyücü Tina'ya gereğinden yakın davranıyordu ve Tina da bunun farkındaydı. Yoksa bu kadar ilgi ne anlama gelebilirdi ki? Gerçi Tina yıl içerisinde onu diğer kızlar ile de çok iyi anlaştığını görmüştü. Bu yaza kadar kendisi ile bu denli samimi olduğu söylenemezdi. Tina buna pek aldırmamaya çalışıyordu fakat ne kadar başarılı olduğunu konusunda da emin değildi. Gerçi onun iyi bir rol yeteneği vardı. Bu sene tiyatroya mı başvurmalıydı acaba? Evet bu kulağa hoş geliyordu. Bu sene gerçekten de iyi eğleneceklerdi.

Ardından yüzünü büyücüye doğru çevirdi. Yemek yerken bile kendisine güzel sözler söylemiş durmuştu Chester.

- Bu yıl çok güzel geçecek.

Siz hiç sevdiğiniz kişiye hem çok yakın hemde çok uzak oldunuz mu? Ben işte şu anda öyleyim. Yanımda duran bu kız bana o kadar yakın ki neredeyse bana değecek. Ama öte yandan bana o kadar uzak ki, duygularımı ve düşüncelerimi bilmiyor. Ona karşı hissettiklerimin farkında değil. Ne yapmalıydım? Ya da ne yapmamalıydım bilemiyorum. Ama o anda içimdeki duygu selini hissedebiliyordum. Bazı akşamları elime alır kağıdı kalemi pencerenin yanında otururdum ve aklımdan geçenleri yazardım. Eminim şu anda elimde kalem ve kağıt olsaydı beşinci sayfanın sonuna yaklaşmış olurdum. Onun yanındayken yaşadığım bu duygu patlamasını bastırmanın bir yolunu bulmalıydım. Başka türlü asla doğru zamanda doğru hareketi yapamazdım. Ne çok hızlı ne de çok yavaş olmalıydım. Ben bunları düşünürken o sessizce bana bakıyordu. Güneşin vurduğu saçları altın sarısı rengindeydi ve beni büyülüyordu. Kendime gelme zamanım gelmişti de geçiyordu bile. Herşeyi usulüne uygun yapmalıydım. Kaç senedir bu anı bekliyordum.
-Bencede bu sene çok güzel geçecek.
Yüzünü inceledim ve biraz heyecanlı olduğunu gördüm. Neden diye düşünürken kendi meraklarımı farkettim. Onun hakkında kulaktan dolma bilgilerden başka hiçbirşey bilmediğimi farkettim. Bu harika zamanlamayı başka herhangi birşey yerine onunla ilgili en ufak bir ayrıntıyı görmek için çabalamalıydım.
-Tina bana biraz kendinden ve yaşantından söz eder misin? Ya da sevdiğin, sevmediğin şeylerden.

Tinanın sevdiği ve sevmediği şeyler mi?

- Bir an kendimi bir anket dolduruyor gibi hissettim. Hani kişisel tanıma dersinde uyguluyorlar ya...

Gerçekten de öyle bir durum gibiydi şu an. Şimdi seçenekler olsaydı da Tina içlerinden herhangi birini seçseydi çok güzel olurdu hani. Omuzundan dökülen dalgalı, sarı saçları arkasına doğru fırlattı ve oturduğu beton üzerinde düzegün bir şekilde badaş kurup büyücüye döndü. Neden bunu bir oyun gibi yapmıyorlardı ki? Bu sene HUfflepuff kızlar yatakhanesindeyken kız arkadaşları ile çok fazla oynamıştı ve seviyordu bu oyunu; Soru sorma oyunu. Kuralları o kadar basit bir oyundu ki. Kişi karşısındakine içinden ne geçer ise soracak ve diğeri de yalan söylemeden cevaplayacak. Fakat bu konuda emin olmak gerekiyordu. Okul zamanı küçük bir büyü yardımı ile söylenmesi muhtemel yalanlar engelenebiliyordu. Küçük bir lanet büyüsü ile kimse gerçeklerin dışında birşey söyleyemezdi fakat şimdi okul zamanı değildi. Yanlarında bir yetişkin de olmadığı için sihir kullanmaları yasaktı. Ahh Tina bir an önce büyümek istiyordu. Abileri gibi o da istediği zaman, istediği yerde büyü yapabilmeyi gerçekten de çok istiyordu.

- Küçük bir oyun oynamak ister misin Ches?

Tina'nın yüzüne beklenti ile bakmakta olan büyücü çok sevimli göründi cadıya bir an için.

- Birbirimize sorular sorucaz ve sadece gerçek cevaplar vericez. İstediğini sorabilirsin. Yalan söylemeyi planlamıyorum ama aynı hassasiyeti senden de beklerim.

Bu oyunu sevmiştim. Eğlenceli birşeye benziyordu. Ama ya o soruyu sorarsa... Düşünmek bile istemiyorum. Ona yalan söyleyemezdim. Ama doğru içinde çok erken olabilirdi. Sormamasını ummaktan başka hiçbirşey yapamazdım.
-Peki bu oyunu sevdim. Doğruları söyleyeceğime söz veriyorum.
Ne sormalıydım. Bilemiyordum. Aklımda o kadar çok soru vardı ki. Hangisini seçeceğimi bilemiyordum. Seçeneklerim nelerdi? Önce basit şeyler sorarak başlarsam güzel olabilirdi. Böylece rahat olabilirdim. Ben sormadıkça o asla sormayacaktı. Ve bende sormayacağıma emindim.
-O zaman ilk ben soracağım. En sevdiğin renk hangisi ve neden o?

Tina bu soru karşısında yerinden fırlar gibi hevesli bir şekilde cavep verdi;

- Mooorr.... Neden diye soracak olur isen de bence asil bir renk. Diğerlerinden çok farklı. Tamam ben bir Hufflepuff öğrencisi bir kızım fakat bu herhangi bir binanın rengi değil ki.

Omuz silkti neşe ile. Hoşuna giden şeylerden, basit bir soru ile başlamışlardı. Eğlenceli bir oyun olacağı şeklinde küçük ipuçları geliyordu resmen.

- Gerçi bir binanın rengi olsa sever miydim emin değilim doğrusu. Renkler hakkında bir araştırma yapmıştım biliyor musun? Mor eski zamanlardan beri kraliyet mensuplarının sıklık ile kullandığı bir renk. O zamanlarda halktan insanların bu rengi kullanması bile hoş karşılanmıyormuş. Düşünsene şimdi benim mor renk ile dolu kıyafetim var ve sırf bunları giydiğim için yüksek kesimden olan büyücüler bana saldıracak.

Gülmeye başladı. Şimdi kulağa komik gelse de dşünmesi korkunç olan birşey olduğu da bir gerçek idi. Hani insan hayatını anlatan eserler olur ya. Gerçekçi bir bakış açısını komik bir şekilde sunarlar. Acı olsa da gülmeyi başarırız. Aynı onlar gibi trajikomik bir sahne olurdu bu da. Tina düşünmeye çalıştı bir an. Gözlerinin önüne gelen sahne berbat bir şeydi. Okul içerisinde Slytherin öğrencileri sırf mor bir cübbe giydiği için onu bir yere götürüyorlar ve zorla bir iksir içiriyorlar. Ne oldupunu bile anlayamadığı bu iksir Tina'yı hemen etkisi altına alıyor ve...

- Sen soru sormayacak mısın Tina?

Tina irkilerek karşısındaki genç büyücüye baktı. Sahi ya.. Soru sorma sırası kendisindeydi. Ne sorabilirdi acaba? Eff'e ilk sorduğu sorulardan biri gelmişti aklına. Gerçi bu oyunu her oynadığında karşısındaki kişiye sorduğu bir soruydu bu ve Ches ne cevap verecekti acaba?

- Eğer bir Hufflepuff olmasaydın sence ne olurdun? O binada olmayı ister miydin?

Tina'nın cevabı beni resmen etkisi altına almıştı. Bunu beklemiyordum. En azından bu kadar uzun bir cevap vereceğini. Soru sormasını beklerken daldığını gördüm. Bu beni düşünüdürdü. Onun hakkında öğrendiğim -bunu kendim çözmüştüm- en büyük gerçek; eğer bir yere dalıyorsa, önemli birşey düşünüyor olması muhtemeldi.
-Sen soru sormayacak mısın Tina?
Yüzüne bakarken birden kendine geldiğini gördüm. Sorusu ise aslında beklediğim bir soruydu. Çünkü bu soru daha önce Effie tarafından da sorulmuştu. Cevabım hazırdı. Ama genede biraz toparlamalıydım. Hangi binaya giderdim? Bu açıktı Ravenclaw. Peki neden giderdim? İşte bu soru beni hep düşündürüyordu. Benim orada ne işim vardı ki? Derin bir nefes aldım. Zorlu bir oyunun beni beklediğini yeni farkediyordum. Eğlenceli ama bir o kadar zorlu.
-Eğer Hufflepuff'a seçilmeseydim, herhalde kızkardeşim gibi bir Ravenclaw olurdum. Oraya gitmek isteyip istemeyeceğimi bilemiyorum. Orası hiçbir zaman Hufflepuff'ın bana olduğu gibi bir aile olmazdı. Tabii ki kardeşimle yanyana olmak güzel olabilirdi. Ama ben binamdan oldukça memnunum.
Tina'nın yüzünde anlaşılmaz bir ifade vardı. Beni gerçekten büyülüyordu ve onun yanındayken kendimi fazla iyi hissediyordum. Onun yanında istemeden çok konuşuyor ve çok gülüyordum. Mutluluk hiö bu kadar yakınımda olmamıştı. Bir anda normal zamanda asla söylemeyeceğim kelimeler döküldü dudaklarımdan.
-Hufflepuff'a ilk geldiğimde mutsuzdum. Çünkü kardeşimle yanyana değildim. Ama sonra güzel birşey oldu ve beni oraya bağladı. O günden beri Hufflepuff gerçekten benim ailem oldu.

Tina neşe ile gülümsedi. Kendi ailesindeki tek Hufflepuff kendisiydi. Tabi babası bir Hufflepuff mezunuydu o ayrı. Ahh bir HUfflepuff ile Slytherin nasıl bir arada olabilirdi ki? Öff gene üvey annesi Amy gelmişti aklına. O kadını sevmiyordu Tina ya. Hep yapmacık gelirdi zaten kendisine. Anesinin ölümünü kabul edememesiydi belki de bu duygularının nedeni. Abileri kadının tatlı sözleri ve güzelliği karşısında çok çabuk alışmışardı. Fakat Tina onların bu tavırlarına sadece yüzünü buruşturuyordu. Nasıl bu kadar aptal olabiiryolardı ya? Bütün erkekler mi böyleydi? Tina dudağını kıvırdı. Neden babası o kadın ile evlenmişti ki? Ne bulmuştu onda? Evet güvel bir kadındı ama babası öyle her güzel bulduğu kadına bakacak bir büyücü değildi ki. Amy'de Tina'nın fark edemediği birşey mi görmüştü acaba? Babası klasik bir Hufflepuff gibi sevecen ve arakadaşlarına düşkün birisiydi. Fakat Amy'de yapmacık bir sevecenlik vardı. Yani babası buna aldanmış olmazdı. Amy ile Tina'nın annesi arasında o kadar çok bariz fark vardı ki. Tipi bile yakınından geçmezdi. Hani bir ihtimal kendisine Tina'nın annesini hatırlattığı fikrini savunacak küçücük bir ortak nokta yoktu ki. Durgunluğunu belli etmemeye çalışarak bakıyordu karşısındaki Ches'e. Gerçi pek başarılı olmuş olamazdı. Yarım yamalak gülümsüyordu. Bir anda Ches'in son cümlesi aklına takıldı. Onu gerçekten de bağlamış olmalıydı ki bu olay Hufflepuff'ı ailesi gibi görüyordu artık.

- Kardeşini çok seviyorsun değil mi Ches?

dedi masum bir şekilde. Huzurlu ve içten bir görünüşü vardı. Ve Ches'in gözlerine doğru bakıyordu. O an çekinmek gibi birşey düşünmemişti. Sadece büyücünün gerçekten içten davranışına karşılık vermek gelmişti içinden. Hani aklınız değil de kalbiniz size birşeyler yapmanız için emir verir ya. İşte öyle bir ânı yaşıyordu Tina da. Kendisine bu kadar içten davranan bir kişiye karşı duyulan bir sempati, bir sevecenlik ve aynı derecedeki içtenlikti yaşadığı olay. Daha büyücü cevap veremeden Tina gülümsemeye başlamıştı. Bu seferki beceriksiz bir çaba da değildi. Gerçekten de gülmek istemişti. Şimdi bir film içinde olsalardı nasıl olurdu diye dşündü Tina bir an. Galiba tam da bu anda onların bu dostluğunu anlatan bir müzik arka planda çalmaya başlardı.

» Umutsuzca bir dilek.
» Gerçeğin Peşinde * Küçük Sır