İsimsiz İçki

Okulların kapanmasıyla başlayan yaz tatili, Edward' ı Amerikaya döndürmemişti. Bir aya yakın bir süre İngiltere' de kalıcak olan Edward okuldaki arkadaşlarıyla dolu dolu bir ay geçirecekti. Arkadaşlarının çoğu Slytherin binasından olduğu için. Fazla bir arkadaş çevresi yoktu. Genelde Kuzenleriyle vakit geçirir ve beraber kalırlardı.

Son bir defa İngiltere' yi görmek için Spinner' s End' e tek başına gezmek için dolaşıyordu. Çokta büyük olmayan bu kasabada ne aradığı merak ediliyordu. Önce Kliseye uğrayarak günahlarınan arınmış ardından biraz dinlenmek için Kentish Town Cafe' ye gitmeyi planlamıştır. Üstündeki koyu kahverengi ve ince pardesüsüyle cafénin kapısına yaklaşan Ed' in önünden hızla bir kedi geçmiştir. Kediyi gördükten sonra arkasına tekme atmaya çalışmıştı fakat Ed' in ayağı kediyi ıskalamıştı. Tekmenin rüzgarından olsa gerek kedi dengesini hafiften kaybetmiş ve iki adım sonra dengesini tekrar yakalamıştı. Kapıda sinirden lanet okuyan Edward içeri girmek için kapıyı itmişti. Kapının itilmesiyle çarpan Zil benim içeri girdiğime dahir içerdekilere haber veriyordu.
Etraftakilerin ona bakmasına hiçte aldırış vermeyen Ed, merdivenin yanındaki kapıya paralel olan masaya oturmuştu. Garsonnun onu görmesini bekleyen Ed, bakarmısınız gibi bir atış attı. Garson sadece kafa sallayıp geçiştirmişti ya da Edward' a öyle gelmişti. Garson yerine bir tüy kalem ve ufak bir adesyon defteri gelmişti. Edward okul dışında sihirin olduğunu unutmuştu ve bu kalem ve deftere hiç görmemişçesine bakıyordu zaten hiç görmemişti fakat bu bakış görmüşte görmemişçesineydi. Edward yaşadığı anı;

"Sihir ne zaman ne şekilde çıkacağını kimse tahmin edemiyor." diye mırıldanmıştı.

Kalemde bunu duymuş gibi onay vemişti. Edward siparişi vermek için; "Err... Ben bir." diyip masa üstündeki menüyü alıp karıştırmaya başlamıştı Edward tekrar kara verdiğine kesin gözüyle bakıp;

"Hmm... Ben en iyisi. Aslında ne alacağımı bilmiyorum bana buradaki en popüler içeceğini verirsen sevinirim." dermişti.

Kalemde onay verirmiş gibi kafa sallayıp yazdıktan sonra uçarak garsona gitmişti. Garson. kalemin yazdıklarını okuduktan sonra Edward' ın masasına bakmıştı Edward' da sempatik olmak için el sallamıştı. İstediği şey beş dakika sonra masına gelmişti bu sefer içeceği getiren kalem değil bizzat garsondu. Garson içeceği masaya koyduktan sonra;

"Başka istediğiniz bir şey varmı?" diye sorduktan sonra Edward, hayır niteliğinde bir kafa sallamıştı.

Garson gittikten sonra ne verdiği belirsiz bu içiceğe sanki bir böcek muhameleri yapıp incelemeye almıştı. İki yudum aldıktan sonra;

"Hmm... İyikide büyücülerin damak tadı kötü değil." diye bir polemik ortaya koymuştu.

Soğuk duvarların iticiliğinden kurtulup kendini sokaklara attı. Bu sefer tek başınaydı. Tek başına gezmek istiyordu. Belki de okuldan birilerini görürdü. Vitrinlere ve mugglelara bakarak ilerliyordu.

Hepsi gariplerdi. Bir süre önce onlar gibi sıradan olduğunu bilmek gerçekten Luminary’i huzursuz etmişti. “Tanrım Sly’leşiyorum.” Diye mırıldanırken yanından geçen birkaç muggle ona dik dik baktılar.

Boş boş yürürken aklına Kentish Town Cafe’ye gitmek geldi. Orası her zaman dolu olurdu. Belki birini görürdü.

Küçük kapıyı açtı ve içeri girdi. Evet, doluydu ama tanıdığı birini göremiyordu. Birkaç adım attı ve işte o küçük masada onu gördü.

“Hay lanet olası.” Diye homurdandı ama içinden onun yanına gitmek geliyordu. Mantığı ve istedikleri arasında gidip geliyordu. Eğer giderse büyük olasılıkla bir laf dalaşı çıkacak ve belki de asalar çekilecekti. Birden bu fikir ona oldukça eğlenceli geldi.

Kıvrak adımlarla Edward’a doğru yürüdü. Ed ondan tarafa bakmıyordu. O yüzden onun geldiğini görmemişti. Karşıdaki sandalyeye yaslandı ve buğulu bir sesle konuştu:

“Merhaba Edward.”

İşte istediği olmuştu Edward şaşırmış bir şekilde kaşlarını kaldırıp ona bakıyordu. Luminary gülümsedi.

“Sanırım oturmamda sakınca yoktur değil mi? Kuzenin yaptığımız küçük düellodan bahsetmiş olmalı.”

Sandalyeyi çekti ve hızla oturdu. Edward hala Lu’ya şaşkın bakışlar fırlatıyordu.

“Aslında Allison gelmeseydi oldukça eğlenecektik.” Bembeyaz burnunu kırıştırdı ve kaşlarını çattı.

Edward elindeki içeceği bıraktı ve hınzırca gülümsedi. Birbirlerine keskin bakışlar atıyorlardı. Ah, kesinlikle çok iyi hissediyordu Lu. Belki Edward’ın insanlara yaptığı çekim gücünden ya da böyle patavatsızlıklar yaptığı için. Masaya doğru eğildi. Bir iki kere başını sallayıp gülümsedi. Ah, çok eğleneceklerdi.

Edward' ın oturduğu masanın yanında birden Gry.' den bir kız belirmişti. Bu kızı biryerden hatırlıyor olmalıydı. Kızın, Edward' ın masasının yanında aniden belirmesi Ed' e şakınlık vermişti. Kız Ed' in şakınlığının sona ermesi için;

"Merhaba Edward." demişti. Ed, yine şaşırmaya devam ediyordu. Kaşlarıkaldırıp sanki ne istediğini soruyormuş gibiydi. Kız tatlı bir şekilde gülümsemişti.

"Sanırım oturmamda sakınca yoktur değil mi? Kuzenin yaptığımız küçük düellodan bahsetmiş olmalı."

Sandalyeyi çektikten sonra hızla oturmuştu. Edward hala şaşkındı. Fakat Kız Edward' a Blair ile yapılan tatlı düellodan bahsedince Ed kızın adını hemen hatırlayı verdi. Meşhur Gryffindorlardan Prat ailesinin üyesiydi. Edward Adı aklında hatırlamaya çalışıyordu. Aklına gelen isimler şöyleydi; "Lumarty, Lunatry, Luminary..." ama hala kafasında net bir isim belirmemişti. Pratlerin ufak kızı konuşmaya devam ederken. Edward hala ismi düşünüyordu. Kız bir şey söyledikten sınra bembeyaz burnunu kırıştırdı ve kaşlarını çattı. Edward elindeki içeceği bıraktı ve hınzırca gülümsedi. Birbirlerine
keskin bakışlar atıyorlardı. Sarışın kız Masaya doğru eğildi ve bir iki kere başını sallayıp gülümsedi. Edward olan bitenden anlamayarak kıza;

"Bak sanırım adın Lum' lu birşey. Beni küçük kuzenim Blair ile sakın karıştırma. Ben onun gibi değilim ve seninle düello yapmamı bekleme yoksa hayal kırıklığına uğrayacaksın. Buraya neden oturduğunu tahmin edebiliyorum fakat bir anlam veremiyorum." dedikten sonra kızın suratında bir çöküş gerçekleşti.

"Bak sanırım adın Lum' lu birşey. Beni küçük kuzenim Blair ile sakın karıştırma. Ben onun gibi değilim ve seninle düello yapmamı bekleme yoksa hayal kırıklığına uğrayacaksın. Buraya neden oturduğunu tahmin edebiliyorum fakat bir anlam veremiyorum." Dedi Edward. Adın Lum’lu bir şey mi! Ah budala! Oysaki Edward’ın adını hatırlamasını bekliyordu. Nathan’ın etkisinden kurtulduğundan beri Edward hakkında oldukça olumlu şeyler düşünüyordu. Derin derin iç çekti.

“Öncelikle adım Luminary. İtiraf etmeliyim ki adımı hatırlamanı bekliyordum Ed.” Tamam, buraya kadar iyi gitmişti. Peki şimdi ne diyecekti? Biraz bekledi. “Düello’ya da gelince o sadece bir sohbet konusuydu. Bilirsin işte, Blaire senin kuzenin, benim düşmanım. Bir nevi ortak konumuz. Ayrıca söylemeden geçemeyeceğim bir Slytherin’e göre oldukça iyisin.” Düşündüklerini ardı ardına sıralamıştı. Açık saçlarını şöyle bir karıştırdı. Pekala, düello fikri hoş olabilirdi. Açıkçası Lu’nun buraya oturma nedeni oydu ama nedense şimdi Edward’la konuşurken bunu unutmuştu. Sonra aklına geldi.

“Sence neden geldim buraya? Tahmin ettiğini söylemiştin.”

Akıllıca bir cevap versin! Lütfen! Diye yalvarıyordu Luminary. Edward gözlerini kıstı ve tuhaf tuhaf bakmaya başladı.

"Öncelikle adım Luminary. İtiraf etmeliyim ki adımı hatırlamanı bekliyordum Ed." dedikten sonra biraz bekledi.

"Düello’ya da gelince o sadece bir sohbet konusuydu. Bilirsin işte, Blaire senin kuzenin, benim düşmanım. Bir nevi ortak konumuz. Ayrıca söylemeden geçemeyeceğim bir Slytherin’e göre oldukça iyisin." Düşündüklerini yanı benim gibi rahat bir şekilde ifade edebiliyordu. Açık saçlarını şöyle bir karıştırdı. "Sence neden geldim buraya? Tahmin ettiğini söylemiştin."Edward gözlerini kıstı ve tuhaf tuhaf bakmaya başladı. Fazla uzun olmayan bir süre içinde düşünmeye başlamıştıki; "Öncelikle senden özür dilerim Luminary. İsim hafızam gerçekten sıfır. Simâyen seni yanıdım fakat isimini çıkaramamıştım. Öncelikle sana ne düşündüğümü söyliyeyim. Ruh hastası kuzenim hakkında biraz bilgi alabilirsin onu tam anlamıyla tanıyor değilsin." Dedikten sonra ciddiyetini kanıtlayacak bir şekilde gülücük atmıştı. Hemen ardından; "Ve ya benimle dost olmak için bir temel atıyorda olabilirsinki bu ihtimale fazla ağırlık vermiyorum. Fakat beni kuzenimle karıştırmaman gerektiğini düşünüyorum." dedikten sonra karşısındakine keyif verecek bir şekilde sırıtmıştı. Ed konuşmasını bitirdikten sonra önündeki-ismi daha belirlenmediği- içicekten bir yudum alarak Luminary' e konuşması için şans tanımıştı.

Edward gayet sakin bir şekilde konuşup sıksık gülümsemişti. Ancak ‘arkadaş’ olmama meselesine biraz canı sıkılmıştı. İçinden kendine neden Edward’ın yanına geldim ki deyip sövüyordu. Morali bozulmuştu. Pekala, Blaire’den pek hoşlanmıyordu ama Edward’dan kesinlikle güzel sinyaller alıyordu. Belki de buraya gelmemeliydi. Başını arkaya atmış gözlerini ovuyordu. Aniden bir ıslık sesiyle irkildi gözlerini açıp baktığında Edward’ın garsonu çağırmakta olduğunu gördü.

‘Tanrım, nasıl olurda onun gibi biri Slytherin’e gider ki?’ diye düşünürken gülümsedi.

“Kredini vermeliyim Edward!” dedi kıkırtılarının arasında. “Blaire gerçekten de ruh hastası.” O sırada gelen garson ne istediğimizi sorunca Edward ona elindeki şeyi gösterdi, garson da arkasını dönüp gitti. “Blaire hakkında bir şeyler duymak hoşuma gidecek. Mesela onu nasıl sinir edebileceğimi söyleyebilirsin, böylece onla düello yapsak bile biraz eğlen…” lafını bitirememişti çünkü Edward’ın gülüşü silinmişti. Konuyu değiştirmeliydi hemen. Kekeleyerek konuştu. “Um.. Şey.. Ben.. Bence, yani.. Neden arkadaş olamayacakmışız?” Gözlerini yere dikti ve elleriyle oynamaya başladı. O sırada gelen garson Edward’ın lafını ağzına tıkmış gibi gözüküyordu. Nedense bu adamdan hoşlanmamıştı. Garip görünümlü içkiyi önüne bıraktı ve gitti. Edward da kendini pek rahat hissetmiyordu. İçeceği eline aldı ve büyük bir yudum içti. Soğuk ama iç yakıcı… Gözlerini kaldırıp baktığında Ed’in konuşmak üzere olduğunu fark etti.

Edward, Luminary' nin Blair’den pek hoşlanmıdığını biliyordu ama Edward’ a karşı samimiydi. Ed, Aniden bir ıslık sesiyle garsonu çağırmıştı. Bu ıslık eski bir Muggle alışkanlığıydı. Kuzeni Blair bunu görse ne yapardı acaba?

"Kredini vermeliyim Edward!" kıkırdıyarak dedi. "Blaire gerçekten de ruh hastası." O sırada gelen garson ne istediğimizi sorunca Edward ona elindeki şeyi gösterdi, garson da arkasını dönüp gitti. "Blaire hakkında bir şeyler duymak hoşuma gidecek. Mesela onu nasıl sinir edebileceğimi söyleyebilirsin, böylece onla düello yapsak bile biraz eğlen…" lafını biriemeden Edward’ın düşünceleri yüzüne yansımıştı. Luminary konuyu değiştirmesi gerektiğini hemen anlamıştı. Konunun hemen değişmesinden kekeleyerek bir şeyler söylemeye çalıştı. "Um.. Şey.. Ben.. Bence, yani.. Neden arkadaş olamayacakmışız?" Gözlerini Edward' dan kaçırarak yere bakmaya başlamıştı. Edward Konuşmaya başlamak için soluk alırken gelen garson Edward’ ın soluğunu boşa çıkarmıştı. Nedense bu adamdan hoşlanmamıştı. Garson tekrar adı belirlenmeyen fakat tadı umulduğundan farklı olan garip görünümlü içkiyi önüne bıraktı ve gitti. Edward tedirgin hisediyordu sanki şimdi Blair ikisini basacak ve birbirimiz konusunda yanlış düşünmesinden endişeleniyordu. İçeceği eline aldı ve büyük bir yudum içti. Soğuk ama iç yakıcı… Gözlerini kaldırıp baktığında Ed’ in konuşmak üzere olduğunu fark etti. Ed; "Bak seni gerekten sevdim Luminary fakat ben bir Sly.' im sense bir Gry.' sun anlıyacağın bir ezeli rakip binaların öğrencileriyiz. Dost olmamıza olanak yok ayrıca sen kuzenimle birbirinize neredeyse düşmanca bir duygular besliyorsunuz doğrumu?" dedikten sonra derin bir nefes almıştı. Aldığı nefese gülen Luminary' nin gamzeleri ortaya çıkmıştı. Gülünce gerçekten çok hoş olduğunu düşünen Ed, saatine bakmayıda ihmal etmiyodu. Edward, suskun bir anda hemen; "Çok afedersin ama ne içiceğini soramadım. İçmek istediğin birşey varmı?" dedi ve Luminary çok kısa düşünmüştü söz hakkı almak için sanki Edward' dan izin istercesine başını öne eyip, kaşlarının altından ve saçlarının arasından bakıyordu.

Ezeli rakip binaların öğrencileriyiz, dost olmamıza olanak yok… Bu kelimeler Luminary’i oldukça üzmüştü. Edward çok şirin bir çozuktu. İyiydi, sakindi, düşünceli ve centilmendi, yakışıklılığından bahsetmeye bile gerek yok. Derin derin iç çekti. "Çok affedersin ama ne içeceğini soramadım. İçmek istediğin bir şey var mı?" Demişti. İşte centilmenliğine, düşünceli oluşuna bir örnek daha… Birden yüzünde sebepsiz bir sıcaklık hissetti. Yüzü kızarmış olmalıydı. Bunu gizlemek istediği için hemen başını öne eğip saçlarının ve kirpiklerinin altından bakmaya başladı Edward’a. Pekala, bu birazcık rahatsız ediciydi ama güzel gözüktüğünden adı gibi emindi. Güzel, büyüleyici ve gizemli… Belki de cezp ediciydi. Sonra birden saçmaladığını fark etti ve bu sadece daha fazla kızarmasına neden oldu. Soğuk ellerini yüzüne bastırdı ve teşekkür etti.

Ortalık yine sessizleşmişti. Edward sürekli saatine bakıyordu ve bu Luminary’nin pek hoşuna gitmiyordu. Konyak yakıcılığındaki içkisinden kocaman bir yudum aldı.

Kendini bir tuhaf hissediyordu. Sanki günlerdir aç kalıp da, ilk defa yemek yiyen birisi gibi. Gülümsemek istedi birden. Tuhaf bir şekilde Ed’in onun gülmesinden hoşlandığını düşünmüştü. İçindeki kendini beğenmişlik duyguları ortaya çıktı. ‘Elbette beğeniyor, beni kim beğenmez ki?’ Bu sefer saçmaladığını fark etmesi daha çabuk olmuştu. Bu onun daha da çok gülmesine neden olmuştu. O saçma bir şekilde kıkırdarken Edward da ona eşlik etmeye başladı. Onunki çok daha küçük bir gülümsemeydi. Dudağının bir kenarı hafifçe kıvrılmıştı ve bir sanatçının yaptığı eseri övgüler alırkenki hali gibiydi.

Gülme krizi bittiği zaman sessizce saçlarıyla oynamaya başladı. Gözlerini Edward’dan ayırmıyordu, ayırmak istemiyordu. Gözlerinin ışıldadığına yemin edebilirdi.

Bir kaç şüpheden sonra Edward artık Luminary' nin kendisinden hoşlandığını anlamıştı. Ed' e karşı her zaman bir mutluluk ve utanç içindeydi. Fakat sorun şu ki Edward Luminary' den hoşlanıyormuydu. Bunu binasından ve ailesinden gelecek olan baskı Edward' ı zor duruma sokacaktı sonuçta O bir Gry. ailesindendi. Ed' in ailesi ise tamamen aksine Sly. karanlık güçteydi. Edward konuşup, içerken geçen vaktin farkına hiç varmamıştı. Sanki onbeş dakikadır buradalardı. Saatini kontrol ettikten sonra Blair' la buluşacağını biliyordu ve kendini birde ona hazırlıyordu. Ed; "Sanırım gitmem gerekiyor seninle tanıştığıma çok sevindim..." dedikten sonra ayağa kalkmıştı. Ed il önce Luminary' i Euro Kiss yapma çabasıyla yanağına yaklaşmıştı Luminary' de başta şaşırsada, sonrasına ayak uydurmayı başarmıştı. Bardağında kalan içkiyi bir yudum içtikten sonra barda duran garsona heabı ödemek için gitmişti. Tabiki Ed bir bayana hesap ödetemezdi. Masaya geri geldiğinde, pardesüsünü almıştı ve Luminary' e dönüp; "Sanırım seninle yazın Seattle' dan döndükten sonra buluşacağız. Yeni dönemde seni görmek umudyla, Hoşçakal" dedikten sonra dükkandan çıkmıştı. Ed, Luminary' nin hala kendisini gördüğünün farkındaydı. Kapı kapandıktan sonra önce sağa sonra sola baktıktan sonra sağ tarafa kaldırımdan yürüyerek gözden kaybolmuştu.

Sakin sakin oturup konuşuyorlardı ne güzel. Saatler dakikalar gibi gelmişti. Çok zevk alıyordu Lu. Ve Edward’ında mutlu olduğunu, eğlendiğini hissediyordu. Saatine bakmamıştı uzun zamandır ve geçen bunca saat boyunca anladığı bir şey vardı. Edward’dan çok hoşlanıyordu ve onu bugün Edward’a getiren o saçma düello tutkusu değil, kalbiydi. Onun anlattıklarını dinlerken kim bilir kaçıncı kez bu ismini bilmediği içkiden içmişti.

Aniden Edward’ın ayağa kalkmasıyla tüm büyü bozulmuştu sanki. Oysaki burada daha saatlerce, hatta gece boyu kalmayı, Edward’la konuşmayı, bu içkiden içmeyi istiyordu. Zar zor gülümsedi. Yere bakıyordu ama yüzüne bakmayı istiyordu. Sonunda gözlerini kaldırdığında Edward’ın ona eğilmiş olduğunu gördü. ‘Tanrım beni öpecek!’ diye atıyordu kalbi. Ama Edward Luminary’i yanağından öpmüştü. Ah, o bile ne kadar güzel gelmişti Lu’ya. Kesinlikle Nathan’ın öpüşlerinden daha güzeldi bu küçük öpücük. Edward’ın yanağına bir öpücük kondururken parfümünün kokusunu içine çekti. Mest olmuştu adeta. Ona kal demek istiyordu ama bir yandan da kendine kızıyordu, bir çocuktan hoşlandığı için. Üstelik bir Sly’den! Edward ona son bir kez daha hoşça kal deyip cafeden çıktı. Oldukça boş hissediyordu Lu kendini. Sanki tüm hayatı bitmiş gibi.

Adeta kendine söverek kalktı ve hesabı ödemek için kasaya gitti. Elbette Edward ödemişti. Centilmen çocuk diye iç geçirdi Lu alacakaranlığa adımını atarken.