Renée Lynn Tremere Hogwarts Şifacısı
Mesaj Sayısı : 377 Yaş : 32 Nerden : TheCityOfAngels Rp Düzeyi : Oldukça debdebeli! Tarafı : Kanımla imzaladım anlaşmayı, sevgilerimi verdim karanlık ruha karşı. Kan Durumu : Safkan Asa : Eros' un Oku Rp Yaşı : 25 Patronus : Bufalo Rp Sevgilisi : Kardan adamlar yaptım, hepsini kahramanım sandım, avuçlarımda eridiler... Kayıt Tarihi : 15/02/09 Ruh Hali :
| Konu: Tekrarlardan Yoruldu Ömrüm* Salı 05 Mayıs 2009, 10:24 | |
| korkunun bıraktığı yerdeki kız ölümünü o dakika tanıyor bir muamma intihar nedeni oysa genç az bulunur bir ağız teni hiç kullanılmamış elleri yeni ** korkunun bıraktığı yerdeki kız yasaklarını mı aşamıyor bir başkası olmak mı isteği yoksa kendine mi ulaşamıyor yok mu bir yürekten seveni ** korkunun bıraktığı yerdeki kız hızla karanlığa azalıyor çizgilerinden çıktı bedeni ortada kan kokusu kalıyor ne geleni var ne gideni River Severn nehrinin yanındaki masalarda oturan ufak tefek sarışınımsı kız gecenin karanlığında tek başınaydı. Üzgün ve tamamen yalnız.Duyduklarına inanmak istemiyordu bir türlü. Önünde ki gazetede gözbebeklerinin taa içine sokulan gerçeği görmemek istiyordu. Sevdiğini kaybetmişti O. Hayat kime elini uzatsa onu alıyordu. Renée' ye birine bağlanma, sevme hakkı tanımıyordu. Aşık olduğuna inanmışken nasıl olurda sevdiği adam o kabullenemediği eylemin içine düşmüş olurdu. En acısı ise... Hiç bir zaman Renée' nin kendisini sevdiğini bilemeyecek oluşuydu. Başlamadan bitmiş geçmişti onların ki artık. Adını karanlık gece de son kez aksetti;"Andrew Jacob Fallon." Bu artık sondu hayatı için. Artık anmayacaktı bu kelimeleri birlikte. Ailesinin ölümünün ardından hayat devam ediyor yeni bir başlangıç demişti. Ve şimdi... Şimdi kendini hangi sözlerle kandırabilirdi ki? Bir başlangıcı daha kaldıramazdı. Yeni bir düzen, yeni bir hayat... Bu O' nun için şuan imkansızdı. Ki zaten hiç bir yeniyi düşünemiyordu. Sevdiğini kaybetmek, bir kez daha! En kilit, en aşılmaz ve en acı verici nokta buydu. Bu sefer farklı olacağını hissetmişti sadece... Yanılgı, pişmanlık ve elinde kalan kırık dökük aşkından oluşan akıntıya bıraktı kendini. Hissizce ilerlediği bu yolda istediği tek şey unutmaktı. Ama şuan ki durumunda dahi inadına* hayranlık duyuyordu. Herşeye rağmen kendi ayaklarımın üstünde hayatıma devam edebilirim inancı bir damla dahi güç veriyordu fakat yetmezdi ki. Sessizce tüm varlığını doğanın karanlığına bıraktı. "Zaman geçip gitsin, ömrü burda bitsin." Tek isteği buydu şuan. Yaşamak istediğine emin değildi, Renée Lynn Tremere olmak istediğinden de. Çok değil iki sene öncesine gitmek yeterdi O' na. Geçmişte yaşıyordu adeta. Kopmakta istemiyordu çünkü kendinde seveceği bir gelecek göremiyordu. Sadece dua etti. Tanrı' dan kendisine mutlu bir gelecek sunması için. O zaman dayanırdı, beklerdi, sabrederdi. | |
|